Jij bent mijn leeflijn

Een verhaal over mijn vader.

Mijn vader is 90 jaar. Een man geboren in 1931 in Stompwijk en opgegroeid als zoon van een poelier. Door te kijken naar foto’s krijg je een inkijkje in het leven van mijn vader. In die tijd waren er 7,5 miljoen inwoners en kostte een kilo kaas 1,25 gulden en een brood 0,15 cent.

De media….bestond uit polygoon journaal, de krant en de radio. De eerste televisie kwam pas veel later in het leven van mijn vader, pas in de jaren 60 dus toen mijn vader 30 jaar was.

Mijn vader en moeder zijn in 2003 verhuisd naar Maastricht en kort daarna kwam zijn eerste laptop en mobiel. Mijn vader was 72 jaar. Mijn moeder heeft nooit de moed gevonden om hierin mee te groeien. Zij kon alleen de vaste telefoon opnemen, het mobieltje was voor haar “ver van mijn bed show”.

Hoe kan mijn vader zich redden in deze digitale maatschappij?

Mijn vader is een mooi voorbeeld van long-life-learning. Hij heeft heel wat uurtjes achter de laptop gezet. Snapte totaal niets van “GOCHEL”, internet, browsers, etc. elke keer als ik iets voordeed, schreef hij nauwkeurig alle stapjes op…maar snapte er niets van. Ik kwam erachter dat hij totaal niet kon navigeren omdat hij eenvoudige beeldtaal van de computer niet zag en ook niet snapte.

Hoe ging het beter?

  • Het uitleggen van de icons: bijvoorbeeld het zoekvenster, de paperclip, de tabbladen en dit te koppelen aan zijn taal.
  • Het eenvoudig leren van navigeren, hoe zit een pagina in elkaar? Hoe kun je van deze pagina naar een andere pagina (dit blijft moeilijk).
  • Veel herhalen, herhalen en geduld.
  • Alleen leren wat nodig is: bijvoorbeeld een bestand versturen per mail

Mijn vader is nu 90 jaar en kan alles zelfstandig. Internetbankieren, digiD, mailen en surfen. Hij koopt bijna wekelijks iets in een webshop en weet het ook te retourneren. Hij heeft een mobiel, waarmee hij whatsAppt en foto’s maakt.

Gisteren belde hij enigszins in paniek, hij is een paar dagen in Zeeland. Ik was aan het videobellen en dus moest hij inspreken. ” Marielle ik zit met een groot probleem, ik kan niet meer bellen. Ik bel nu met de vaste telefoon. Ik weet mijn simcode niet meer, en nu moet ik mijn pukcode hebben. Ik kan je niet bereiken en dat vind ik heel vervelend, want jij bent mijn leeflijn.

Toch knap voor zo’n oudje. Dan zegt hij: “ik moet toch maar een telefoon aanschaffen met een abonnement, dan heb je dit soort dingen niet.” Ah, dan zie je weer, dat hij niet ‘echt’ snapt, maar dat geeft niet.

Ik ben vreselijk trots op mijn vader, hoe hij niet opgeeft en ja….hij kan meedoen in deze maatschappij. Hij noemt mij zijn leeflijn, ik kan hem meestal helpen met vragen en moeilijke dingen zoals een QR-code. Een leeflijn heb je wel nodig om te kunnen meedoen.

In februari 2022 komt ons boek uit met allemaal verhalen over het leven in een huidige digitale wereld. Heb jij ook een verhaal te vertellen? Deel het met ons, wij zijn nieuwsgierig naar jouw verhaal! Mail naar team@learningrocks.nl